คนเราชอบอยู่อย่างปลอดภัย อะไรที่คนส่วนใหญ่ว่าดี ว่าเหมาะ ว่าควร เราจะเกาะกลุ่มอยู่กับเขา เหมือนตอนเลือกเรียนน่ะ เพื่อนเรียนอะไรเราเรียนด้วย ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้ถามตัวเองเลยว่าเราชอบ เราถนัดหรือเปล่า เพื่อนมีอะไรเราต้องมีด้วย ไปทำอะไรเราต้องทำด้วย เพราะเรากลัวไม่ได้เข้ากลุ่ม ไม่ได้การยอมรับจากเพื่อน และไม่อยากโดดเดี่ยว ทั้งที่ความจริงเราอาจไม่ชอบในสิ่งที่เพื่อนทำ หรือใจเราจริงๆ ก็ไม่ได้อยากได้อยากมีของแบบนั้นสักหน่อย แต่เราไม่อยากแปลกแยกจากคนอื่น
แต่วันหนึ่งเราต้องหาตัวตนของเราให้เจอ เราจะเกาะกลุ่มคนส่วนใหญ่ทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบแบบที่พวกเขาเป็น พวกเขาทำ แล้วเราต้องก้มหน้าจำใจทำไปด้วย เพื่ออะไร เพื่อให้ชีวิตที่เหลือ อยู่แบบเบื่อๆ ลืมตาตื่นแล้วทำอะไรให้มันผ่านไปวันๆแล้วกลับบ้านมานอนใหม่ ชีวิตเป็นวัฏจักรอย่างนี้เรื่อยไปหรือถ้าเราค้นหาแนวทางเราเจอ ความชอบเราเจอ และเรามั่นคงกับความเป็นตัวเอง เราเคารพในความเป็นตัวของตัวเองของเรา แต่ที่สิ่งสำคัญที่สุดคือ เราต้องว่าสิ่งที่เราทำมันเป็นสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูก เรามีเจตนาดี เรามีเป้าหมาย และถึงแม้ว่ามันจะไปขวางหูขวางตาใคร มันก็ไม่ใช่ธุระของเราที่เราจะต้องไปทำให้เขาถูกใจไปทุกอย่าง ถูกใจคนนี้ ขัดใจอีกคน แล้วเราต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆ งั้นเหรอ เราจะไปห้ามความคิดใครไม่ได้ อยู่ดีๆ เขาจะมาหมั่นไส้เรา อิจฉาเรา เกลียดเรา เม้าท์เรา เราจะไปห้ามอะไรเขาได้ จะไปนั่งชี้แจง อธิบายถ้ามีโอกาสแล้วเราสบายใจก็ทำไป แต่ถ้าบอกแล้วก็ยังไม่ดีขึ้น มันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเราแล้ว เพราะเมื่อเขาคิดร้ายๆ กับเราคนที่เป็นทุกข์คือเขา ไม่ใช่เรา แล้วเราจะไม่ทุกข์ได้อย่างไรใช่ไหม เราต้องเข้าใจและยอมรับว่า คนมันไม่เหมือนกัน ปมในใจแต่ละคนก็ต่างกัน เรื่องที่เขาเจอกับเราเจอในชีวิตก็ต่างกัน ถ้าวันหนึ่งเขาจะคิดไม่เหมือนเรา ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เขาจะเม้าท์เราเพื่อให้เราดูแย่ ดูต่ำกว่าเขา เพราะเขาต้องการปกป้องตัวเองให้ดูว่าตัวเองเป็นคนถูก คนดีกว่า มันก็เป็นวิธีการลบปมของเขา เมื่อเรารู้จักรู้ใจตัวเองดีว่าเราไม่ได้เป็นอย่างปากเขาพูด เราก็ไม่ต้องเก็บเอาคำเห่าหอนมาเป็นอารมณ์ หรือเอาเก็บมาคิดวนเวียนอยู่ตลอดเวลา เพื่ออะไร เพื่อให้เขาทำร้ายเราสำเร็จงั้นเหรอ อย่ามา...นั่นไม่ใช่วิถีของคนเก๋ สวย แซ่บซะหน่อย!!! ปล่อยไปค่ะ ปล่อยไปแบบ "เหรอ...อะไรยังไงเหรอ เธอเป็นใคร เริ่ดกว่าชั้นเหรอ ไปดูแลตัวเองก่อนไหม สบัดบ็อบแล้วทิ้งขยะเน่าไว้ตรงนั้น แล้วเดินเชิ่ดๆขาไขว้ไปมาจากไป" ยิ่งถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จในชีวิต คุณยิ่งไปเดินตามคนส่วนใหญ่ไม่ได้ค่ะ ไม่ใช่บอกว่าเขาผิดแล้วเราถูก แต่กำลังจะบอกว่า ถ้าเรามีความโดดเด่น มีสติปัญญาความสามารถ ความคิดสร้างสรรค์ ไม่กะโหลกกะลา คุณก็ต้องนำมันออกมาแสดงให้เห็น คุณจะไม่มีวันเป็นที่1 ถ้าคุณเดินตามรอยเท้าใคร เพราะไม่มีใครจดจำคนเป็นที่2 ทำดี ทำเก่ง ทำเด่น ก็ทำให้เห็นๆ ไป ส่วนใครจะหมั่นไส้ บอกแล้วไง ไม่ใช่เรื่องของเรา มันเป็นเรื่องของเขา!!!! แต่ไม่ใช่ว่าจะให้คุณคอแข็ง เชิ่ด เริ่ด หยิ่ง ไม่ฟังคำท้วงติงของใครทั้งนั้นนะคะ เพียงแต่เราต้องเลือกฟังในคนที่น่าเชื่อถือ ในคนที่เป็นกัลยาณมิตรของเราจริงๆ คนที่รักและหวังดีกับเรา ที่เขาอยากเห็นเราดี เพราะถ้าบางทีเราทำผิดพลาดไปแบบไม่ได้ตั้งใจ เขาจะบอกเราด้วยความเมตตา ให้เราได้คิดและนำไปปรับปรุง ไม่ด่าสาดโครมๆ ให้เราล้มคว่ำไม่เป็นท่า ถ้าคิดว่าเราช่างโชคร้ายคนเดียวบนโลกนี้ ทำไมๆๆๆ ต้องเป็นเรา ขอให้นึกถึงพระพุทธเจ้า ขนาดท่านเป็นถึงขนาดนั้น คนก็ยังนำท่านมาเม้าท์เสียๆ หายๆ แต่ท่านไม่ตอบโต้ ไม่โมโหลงไปเล่นเกมส์ให้ละเลงเละไปด้วยกัน แต่เวลาและความจริงมันจะเป็นเครื่องพิสูจน์เองว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าจะเอาเวลาไปนั่งคิด นั่งนอยด์ นั่งเน่าเศร้าระทมเพราะคำจากปากคน สู้เอาเวลาไปทำประโยชน์กับตนเองและคนอื่นจะดีกว่า พัฒนางาน พัฒนาตัวเราให้ดี และเราก็จะได้ไม่มีเวลามานั่งฟุ้งซ่านกับเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรพวกนี้ด้วย จริงมะตัวเอง!!!???